Knoppsvanen frå Bud:
Ho løftar opp nebbet frå måltidet sitt: brødsmular.
Med glatte kvite fjør og eit fargesterkt nebb med ein sterk, svart kontrast er knoppsvanen verkeleg nydeleg.
Ho symjar mot seglbåten for meir mat.
Den krumme halsen formar eit halvt hjarte.
Ho står der rank og majestetisk: ho er i sannheit ei dronning.
Svanepotrett går aldri galt.
Flekken:
Ho langar ut etter maten. Går ikkje glipp av ein einaste bit.
Nebbet stikkar djupt under vatn mens ho tyggar.
Ein søt, lita attenåring (svanetid).
Går aldri lei av mat!
Ser på meg for å tigge om skiva mi.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar